آنالیز ریسک چیست ؟

ارزیابی ریسک در سیستم مدیریت HSE

تجزیه و تحلیل ریسک بمنظور شناسایی، ارزیابی و محاسبه ریسک بمنظور بررسی چگونگی احتمال ایجاد ضرر، جراحت و صدمات انجام می‌گردد.

چنین تجزیه و تحلیل‌هایی برای کمک به تصمیم‌گیری‌ها در رابطه با راه‌حل‌های فنی، اجرای عملیات، شناسایی و ارزیابی فعالیت‌های بحرانی HSE ، انواع خطاها ، شناسایی بهبودها و چگونگی انجام اقدامات بمنظور شناسایی ابعاد و اثرات احتمالی می‌بایست انجام گردد.

به منظور به روز کردن تجزیه و تحلیل‌ها باید ”معیارها“ تعریف گردند.

معیار قابل قبول (Acceptance criteria)

معیار قابل قبول ریسک باید در همه پروژه‌ها و واحدهای عملیاتی شرکت تعریف شده باشد. معیار قابل قبول ریسک همچنین باید برای سیستم‌های خطوط لوله که حاوی گاز و یا مایعات خطرناک است تعریف شود .

معیار قابل قبول ریسک برای تصمیم‌گیری استفاده می‌شود. این معیار باید قبل از تجزیه و تحلیل ریسک در واحدهای مربوطه تعیین و در دسترس قرار گیرد.

تجزیه و تحلیل ریسک صورت‌های گوناگونی از ریسک را ایجاد می‌کند. ریسک‌های خاص باید به رؤیت گروه‌های مختلف کاری در مناطق، فعالیت‌ها و مناطق عملیاتی مختلف برسد. فعالیت‌ها و افرادی که در معرض ریسک‌های بالا قرار دارند باید توجهات خاصی را در هنگام ارزیابی و اولویت بندی ریسک‌ها (که بمنظور کاهش ریسک انجام می‌شود) معطوف دارند.

بعنوان مثال: در رابطه با ریسک‌های انفرادی (First party):

مقدار متوسط ریسک‌های انفرادی که توسط آنالیز ریسک چیست ؟ FAR (نرخ حوادث منجر به فوت) بیان می‌شود باید در رابطه با پرسنل واحد که در طول دوره در معرض عوامل آسیب‌رسان بوده اند کمتر از ۵ باشد. (FAR < 5)، این معیار مقدار متوسط را برای یک دوره یک ساله بکار می‌برد و افراد معمولی را که در حال رفت و آمد از واحد هستند را شامل نمی‌شود .

معیار برای ریسک‌های شخص ثالث (Third party)، ریسک‌های ناشی از ضرر مواد، ریسک‌های صدمه به محیط زیست همچنین ریسک قابل قبول برای بیماری، آسیب و یا مسائل بهداشتی، ریسک گروهی و … می‌بایست در هر فعالیتی مشخص گردد.

عبارتست از هر موقعیت و یا شرایطی که پتانسیل ایجاد آسیب (و یا صدمه) به ”انسان، محیط، سرمایه و اعتبار شرکت“ را داشته باشد.

(بعبارت دیگر هر موقعیتی که قابلیت ایجاد خسارت به وسایل، محصول، محیط زیست داشته و تا سبب کسر تولید، بیماری، جراحت، عدم ارتقاء کیفی و … گردد.)

مانند: گاز با فشار بالا، سطوح داغ، باکتری‌ها، انگل‌ها و ….

Top Event (Top Event : First thing that happened)

مسیری است که یک عامل بالقوه آسیب‌رسان از آنطریق و برای ایجاد آسیب می‌تواند آزاد شود.

مانند: سقوط یک شی – نشتی گاز

توجه: Top Event یک واقعه نامطلوب ناشی از آزاد شدن Hazard می باشد. نه حداکثر تأثیر ممکنه Hazard .

عوامل تهدیدکننده و کنترل‌های آنها (Threat & Threat Controls)

عوامل تهدید کننده ، مسیرهایی هستند که از آنطریق یک عامل بالقوه آسیب رسان می‌تواند به یک رویداد (Incident) تبدیل شود .

مانند: خوردگی، خطای کارگر، در معرض عوامل بالقوه آسیب رسان بهداشتی قرار گرفتن و ….

کنترل‌های این عوامل تهدید کننده در واقع تدابیری است که برای پیشگیری از آزاد شدن Hazard و ایجاد آسیب اتخاذ می‌گردد، از قبیل: ایزولاسیون، بازرسی و ….

در واقع موانعی هستند که بعنوان عامل پیشگیری کننده مسیر پیشرفت Hazard را مسدود نموده از بالفعل شدن آنها جلوگیری می‌نمایند .

Recovery Preparedness Measures

سنجش‌های لازم برای ایجاد آمادگی به جهت بهبود شرایط و یا پیشگیری از وقوع پیامد:

شامل کنترل‌هایی است که پس از Top Event و در انتهای زنجیره پیامدها، بمنظور کنترل و تخفیف آثار نهایی ناشی از پیامد عوامل بالقوه آسیب رسان طرح‌ریزی می‌گردد.

بعنوان مثال: پیش‌بینی سیستم‌های emergency shut down – Tank bunds نقشه‌های فرار- برنامه‌های اورژانس- اطفاء حریق و ….

پیامدها و ارزیابی ریسک Consequences & Risk Assessment

پیامدها، نتایج نهایی عوامل بالقوه آسیب‌رسان آزاد شده و کنترل شده می‌باشند.

مانند: حریق، انفجار، مرگ، خسارات زیست محیطی، بیماری.

نکته قابل توجه اینکه، ریسک همراه با هر یک از پیامدهای ممکن باید ارزیابی گردد، برای مثال از طریق ماتریکس ریسک.

توجه: آنچه که تحت عنوان خطر (Danger) در بسیاری از مناطق عنوان گردیده، در واقع، عوامل آسیب‌رسانی است که در حال حاضر بالفعل هستند مانند: پرتوهای رادیو اکتیو

مدیریت ریسک چیست و چرا مهم است؟

مدیریت ریسک، به فرایند شناسایی، ارزیابی و کنترل تهدیدات به منظور محافظت از دارایی‌‌ها و درآمد سازمان گفته می‌شود.‌این تهدیدات یا خطرات، ‌می‌تواند ناشی از طیف گسترده‌ای از عوامل، از جمله عدم اطمینان مالی، بدهی‌های قانونی، خطاهای مدیریت استراتژیک، حوادث و بلایای طبیعی باشد. کاهش تهدیدات امنیتی IT و خطرات مربوط به داده‌‌ها و استراتژی‌های مدیریت ریسک، تبدیل به اولویت اصلی در شرکت‌های دیجیتالی شده است. در نتیجه، یک برنامه مدیریت ریسک، شامل فرایندهای شرکت‌‌ها برای شناسایی و کنترل خطراتی می‌شود که دارایی‌های دیجیتالی، از جمله داده‌های اختصاصی، اطلاعات شناسایی شخصی مشتریان (PII) و مالکیت معنوی را تهدید می‌کند.

هرکسب و کار و سازمانی با خطر بروز حوادث پیش بینی نشده‌ای روبه‌رو است که ‌می‌تواند هزینه‌هایی به همراه داشته باشد.‌ این هزینه‌‌ها، گاهی ‌می‌تواند باعث تعطیل شدن دائمی ‌کسب و کار یا سازمان شود. مدیریت ریسک به سازمان‌‌ها اجازه ‌می‌دهد که با به حداقل رساندن خطرات و هزینه‌های اضافی قبل از وقوع، در جهت مدیریت ریسک‌‌ها و خطرات امنیتی تلاش کنند.

اهمیت مدیریت ریسک در سازمان‌

با اجرای یک برنامه مدیریت ریسک منسجم و در نظر گرفتن خطرات یا حوادث احتمالی، می‌توان قبل از وقوع آن‌ها، موجب صرفه جویی در پول و محافظت از‌ آینده سازمان شد.‌ این امر به‌این دلیل است که یک برنامه مدیریت ریسک منسجم به سازمان کمک ‌می‌کند تا روش‌هایی را برای جلوگیری از تهدیدات احتمالی به کار گیرد و تأثیر ‌این تهدیدات را در صورت بروز و مقابله با نتایج، به حداقل برساند. ‌این توانایی در درک و کنترل ریسک، سازمان‌‌ها را قادر ‌می‌سازد تا در تصمیمات تجاری خود اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند.

از دیگر مزایای مهم مدیریت ریسک ‌می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• ایجاد یک محیط کار ایمن برای کلیه کارمندان و مشتریان
• افزایش ثبات عملیات تجاری و کاهش مسئولیت‌‌ها و عواقب قانونی
• محافظت از سازمان‌‌ها در برابر رویدادهای زیان‌بار
• محافظت از افراد و دارایی‌های درگیر در برابر آسیب‌های احتمالی
• کمک به تامین نیازهای بیمه‌ای سازمان به منظور صرفه جویی در حق بیمه غیرضروری

مطلب زیر می‌تواند برای شما مفید باشد:

استراتژی‌‌ها و فرایندهای مدیریت ریسک

تمام برنامه‌های مدیریت ریسک، همان مراحل تشکیل دهنده روند کلی مدیریت ریسک را دنبال ‌می‌کنند:

• ایجاد زمینه: باید شرایطی را که مراحل ریسک در آن اتفاق خواهد افتاد، درک کرده و بفهمید. معیارهایی که برای ارزیابی ریسک مورد استفاده قرار ‌می‌گیرد نیز، باید تعیین شده و ساختار آن‌ها آنالیز و تجزیه و تحلیل شود.
• شناسایی ریسک: خطرات و تهدیدات بالقوه که ممکن است بر روند حرکت و تجارت سازمان یا پروژه تاثیر منفی بگذارد را شناسایی و تعریف کنید.
• آنالیز ریسک: پس از شناسایی انواع خاص ریسک، شانس وقوع و همچنین پیامدهای آن‌ها را تعیین کنید. هدف از تحلیل ریسک، درک بیشتر هر نمونه خاص از ریسک و چگونگی تأثیر آن بر پروژه‌‌ها و اهداف سازمان ‌است.
• ارزیابی و سنجش ریسک: پیامدهای احتمالی بعد از وقوع ریسک را ارزیابی کنید. بعد از ‌این موضوع، سازمان ‌می‌تواند در مورد ‌این که ‌آیا این ریسک قابل قبول است یا خیر، تصمیم بگیرد.
• کاهش ریسک: در‌این مرحله، سازمان‌‌ها ریسک‌هایی با شدت و تأثیر بالا را تعیین، ارزیابی و برنامه‌ای را برای کاهش آن‌ها با استفاده از کنترل‌های خاص ریسک، تدوین ‌می‌کنند.‌ این برنامه‌‌ها شامل فرایندهای کاهش ریسک، تاکتیک‌های پیشگیری از خطر و برنامه‌های احتمالی در صورت بروز خطر است.
• نظارت و پایش ریسک: بخشی از برنامه کاهش ریسک هم شامل نظارت بر خطرات و هم نظارت بر برنامه کلی جهت نظارت مداوم و ردیابی تهدیدات جدید و موجود است. روند کلی مدیریت ریسک نیز باید بر همین اساس، بررسی و به‌روز شود.
• مشورت با مشاوران متخصص: سهامداران داخلی و خارجی باید در هر مرحله‌ای از فرایند مدیریت ریسک و در رابطه با روند کلی، از کارشناسان متخصص مشاوره بگیرند.

مطلب زیر می‌تواند برای شما مفید باشد:

رویکردهای مدیریت ریسک

پس از شناسایی خطرات مخصوص سازمان و اجرای فرایند مدیریت ریسک، چندین استراتژی مختلف وجود دارد که سازمان‌‌ها ‌می‌توانند در مورد انواع مختلف ریسک در نظر بگیرند:

• اجتناب از خطر: در حالی که حذف کامل همه ریسک‌‌ها به ندرت امکان پذیر است، یک استراتژی اجتناب از ریسک طراحی شده تا زمینه‌ را برای جلوگیری از عواقب پرهزینه و مخرب یک رویداد آسیب‌زا به وجود آورد.
• کاهش خطر: شرکت‌‌ها گاهی قادر به کاهش میزان خسارت‌هایی هستند که برخی خطرات ‌می‌توانند در فرایندهای شرکت به‌وجود آورند. ‌این امر با تنظیم جنبه‌های مشخصی از طرح کلی پروژه، فرایند شرکت یا کاهش دامنه آن حاصل ‌می‌شود.
• اشتراک خطر: گاهي اوقات، عواقب يك خطر در ميان چند شركت كننده پروژه يا بخش‌‌هاي تجاري توزيع مي شود.
• حفظ ریسک: بعضی اوقات، سازمان‌‌ها تصمیم ‌می‌گیرند که یک ریسک را حفظ کنند زیرا از نظر تجاری ارزش آن را دارد. اگر سود پیش بینی شده از یک پروژه بیشتر از هزینه‌های ریسک بالقوه باشد، شرکت‌‌ها معمولاً سطح مشخصی از خطر را حفظ ‌می‌کنند.

سازمان‌ها با چه محدودیت‌هایی روبه‌رو هستند؟

با وجود این که مدیریت ریسک ‌می‌تواند برای سازمان‌ها بسیار مفید باشد، محدودیت‌های آن نیز باید در نظر گرفته شود. بسیاری از تکنیک‌های تحلیل ریسک (مانند‌ایجاد یک مدل یا شبیه سازی) نیاز به جمع آوری داده‌های زیادی دارند. ‌این مجموعه گسترده داده ‌می‌تواند گران باشد و قابل اطمینان نیست.

علاوه بر‌این، اگر برای واقعیت‌های پیچیده‌تر، از شاخص‌های ساده استفاده شود، فرایندهای تصمیم گیری ممکن است نتایج ضعیفی داشته باشد. به آنالیز ریسک چیست ؟ طور مشابه، اتخاذ تصمیمی در کل پروژه که برای یک جنبه کوچک در نظر گرفته شده است، ‌می‌تواند منجر به نتایج غیرمنتظره شود.

مورد دیگر، عدم تخصص در آنالیز و محدودیت زمان است. برنامه‌های نرم افزاری رایانه‌ای برای شبیه سازی رویدادهایی تهیه شده‌اند که ممکن است تأثیر منفی بر روند سازمان داشته باشند. در حالی که استفاده از‌این نرم افزارها مقرون به صرفه است، اما ‌این برنامه‌های پیچیده، نیاز به پرسنل آموزش دیده با مهارت و دانش جامع دارند تا بتوانند نتایج تولید شده را به طور دقیق درک کنند. این افراد ممکن است همیشه در دسترس پروژه و سازمان نباشند و حتی در صورت حضور، زمان کافی برای جمع‌آوری تمام یافته‌‌ها وجود ندارد، در نتیجه منجر به تضاد و مغایرت ‌می‌شود.

مطلب زیر می‌تواند برای شما مفید باشد:

استانداردهای مدیریت ریسک

از اوایل دهه 2000، چندین سازمان و دولت، قوانین مربوط به رعایت مقررات را گسترش داده‌اند که برنامه‌‌ها، سیاست‌‌ها و رویه‌های مدیریت ریسک سازمان‌‌ها را مورد بررسی قرار ‌می‌دهد. در تعداد زیادی از صنایع، هیئت مدیره موظف هستند در مورد کارآمدی فرایندهای مدیریت ریسک سازمانی، بررسی و گزارش کنند. در نتیجه، تجزیه و تحلیل ریسک، ممیزی داخلی و سایر ابزارهای ارزیابی ریسک، به مؤلفه‌های اصلی استراتژی تجارت تبدیل شده‌اند.

استانداردهای مدیریت ریسک توسط چندین سازمان، از جمله موسسه ملی استاندارد و فناوری (NIST) و سازمان بین‌المللی استانداردسازی (ISO) تدوین شده‌اند. ‌این استانداردها برای کمک به سازمان‌‌ها در شناسایی تهدیدات خاص، ارزیابی آسیب‌پذیری‌های منحصر به فرد برای تعیین خطر آن‌ها، شناسایی راهکارهای کاهش این خطرات و سپس انجام اقدامات کاهش ریسک، طبق استراتژی سازمانی طراحی شده‌اند.

به عنوان مثال، اصول ISO 31000 چارچوبی را برای بهبود فرایندهای مدیریت ریسک فراهم ‌می‌کند که ‌می‌توانند توسط سازمان‌‌ها، صرف نظر از اندازه سازمان یا بخش هدف، مورد استفاده قرار گیرند. به گزارش وب سایت سازمان بین‌المللی استانداردسازی، ISO 31000 به منظور “افزایش احتمال دستیابی به اهداف، بهبود و شناسایی فرصت‌‌ها و تهدیدات، تخصیص مؤثر و استفاده از منابع برای برطرف کردن ریسک” طراحی شده است. اگرچه نمی‌توان از ISO 31000 برای اهداف صدور گواهینامه استفاده کرد، اما ‌می‌تواند در ارائه راهنمایی‌‌ها برای ممیزی ریسک داخلی یا خارجی کمک کند. همچنین به سازمان‌‌ها ‌این امکان را ‌می‌دهد که شیوه‌های مدیریت ریسک خود را با معیارهای شناخته شده بین‌المللی مقایسه کنند.

استانداردهای ISO و سایر موارد مانند آن در سراسر جهان، برای کمک به سازمان‌‌ها، به‌طور منظم بهترین شیوه‌های مدیریت آنالیز ریسک چیست ؟ ریسک را اجرا ‌می‌کنند. هدف نهایی این استانداردها،‌ ایجاد چارچوب‌‌ها و فرایندهای مشترک برای اجرای مؤثر استراتژی‌های مدیریت ریسک است.

مدیریت ریسک در پروژه های ساخت و ساز

انواع مختلف ریسک در پروژه های ساختمانی عبارت اند از: ریسک های مالی، ریسک های زیست محیطی، ریسک های اجتماعی -اقتصادی و ریسک های مرتبط با ساخت و ساز. همه آنالیز ریسک چیست ؟ ی این موارد در مبحث “مدیریت ریسک ” موردمطالعه قرار می گیرند.

تغییرات بسیار زیاد عوامل محیطی در صنعت ساخت و ساز بر کسی پوشیده نیست. این مسئله به سادگی تحت تأثیر عوامل خارجی (تکنیکی، طراحی، منطقی، فیزیکی، عملکردی، زیست محیطی، اجتماعی-سیاسی و عملیات اورژانسی و سریع و غیره) قرار می گیرند که نه تنها باعث خارج شدن پروژه از مسیر اصلی خود می شود بلکه ممکن است این انحرافات، جبران ناپذیر نیز، باشند.

بنابراین مدیریت ریسک به ابزاری مؤثر تبدیل می شود که به ما در گرد هم آوردی انواع ریسک و آنالیز و تحلیل و انجام اقداماتی در جهت از بین بردن آن ها در یک پروژه ی خاص، کمک می کند.

انواع ریسک در مدیریت پروژه های ساخت و ساز

اصلی ترین ریسک هایی که در هنگام اداره و مدیریت یک پروژه سر راه یک مدیر پروژه قرار می گیرند عبارت اند از:

ریسک های مالی، اجتماعی-سیاسی، زیست محیطی و ریسک های مربوط به عملیات ساخت و ساز.

۱. ریسک های مالی

نوسانات قیمت هنگام انجام پروژه، هزینه ی مواد و متریال موردنیاز، تقاضای بازار، تخمین های نامناسب، تورم، تعویق پرداخت ها، جریان مالی نامنظم و عدم شایستگی مالی پیمانکار به عنوان تهدیدات بسیار بزرگ برای پروژه و ریسک های مالی شناخته می شوند.

۲. ریسک های اجتماعی-سیاسی

اصلاحات در قوانین و مقررات دولتی، رشوه، عدم پرداخت به موقع هزینه ها توسط دولت، افزایش مالیات و تغییر مسئولین از عوامل مهم در این ریسک می باشد.

۳. ریسک های زیست محیطی

آب وهوای نا معتدل، بلایای طبیعی، دسترسی آسان همگان به محل انجام پروژه، انواع آلودگی ها و معیارهای امنیتی از عوامل تشکیل دهنده ی این ریسک هستند.

۴. ریسک های مربوط به ساخت و ساز

قوانین و قواعد نامناسب، نزاع و جدل بین کارگران، تغییر طراحی ها، ناکارآمدی کارگران، عجله در مزایده، وقفه ی زمانی برای بررسی نقشه ها، کیفیت نامرغوب کار به علت محدودیت های زمانی و غیره، از عوامل مهم در ریسک های مربوط به ساخت و ساز هستند.

روند مدیریت ریسک در پروژه های ساخت و ساز

روند مدیریت ریسک چیزی جز یکسری اقدامات جهت کمک به شناخت و برطرف کردن ریسک ها برای “با موفقیت به پایان رساندن پروژه ” نمی باشد. اگر این کار با توجه و به درستی انجام شود، مدیریت ریسک ساخت و ساز، نه تنها باعث کاهش اتفاقات نامطلوب در پروژه بلکه باعث کاهش اثرات آن نیز می شود. به زبان ساده، روند مدیریت ریسک، انجام اقداماتی جهت کاهش و از بین بردن مخاطرات یک پروژه در آینده می باشد. درواقع کار مدیریت ریسک دقیقاً همین است.

۱. شناخت ریسک

طرف های شریک در پروژه، همه ی رویکردهای مربوط به ریسک در پروژه را جمع آوری کرده و روی آن بحث می نمایند. سپس افکار و ایده های خود را برای پیش بینی انواع ریسک در پروژه بیان می کنند. یک نفر تمام این ایده ها را یادداشت کرده و درنهایت ایده ها و ریسک های ضروری و غیرضروری را از هم جدا می کند.

به همه ی سؤال ها توسط چند متخصص به صورت گمنام، در چند مرحله، پاسخ داده می شود. هدف از این عمل رسیدن به یک جواب مشترک با استفاده از قضاوت های تخصصی در چند مرحله ی متوالی است. این روند پس از چند مرحله (تعداد مراحل از پیش تعیین شده است) یا پس از زمانی که تمام پاسخ ها تقریباً یکسان شد، متوقف می شود.

با کارمندان مجرب و افراد مرتبط با پروژه در مورد دیدگاه ها و پیشنهاداتشان و در مورد خودداری از عوامل مؤثر و پدیدآورنده ریسک، مشورت می شود.

پروژه های مشابه بازبینی و با دقت بررسی می شوند تا عواملی که می توانستند این پروژه ها را تحت تأثیر قرار دهند شناسایی شوند.

۱. فهرست ریسک ها

ریسک هایی که برای پروژه تهدید آنالیز ریسک چیست ؟ محسوب می شوند، از پروژه های پیشین (با معیارهای مشابه) استخراج شده و در کنار هم به صورت لیست قرار داده می شوند.

۲. ارزیابی /تحلیل ریسک

بعدازاینکه تمام ریسک های محتمل شناسایی شد، ارزیابی آن ها توسط روش های کمی و کیفی انجام می شود. با استفاده از روش های ارزیابی ریسک، از اطلاعات موجود برای جلوگیری از وقایع و کاهش سطح عواقب آن ها در مدیریت ریسک استفاده می شود.

روش های کمی

از این روش معمولاً در پروژه های کوچک و متوسط استفاده می شود. این روش شامل فهرست کردن و تطبیق دادن مخاطرات و اولویت بندی آن ها طبق نظر افراد متخصص می باشد. در این سازمان دهی، ریسک ها با توجه به نظرات و دیدگاه ها و آستانه تحمل ریسک در پروژه، به سه دسته ی: سطح پایین، متوسط و بالا تقسیم می شوند. همچنین از این روش، زمانی که اطلاعات زیادی موجود نیست یا زمان انجام پروژه محدود است استفاده می شود.

روش کیفی

این روش مرتبط با تحلیل اثرات ریسک با استفاده از ریز اطلاعات و اعداد است و در پروژه های بزرگ کاربرد دارد.

مهم ترین ارزیابی های کیفی عبارت اند از:

• تحلیل چارت تصمیم گیری، ارزش پول موردنظر، نظر متخصص، تحلیل چارت کاستی ها، منطق تصادفی، توزیع احتمال، آنالیز حساسیت، تخمین مونت کارلو و غیره.
• تحلیل کیفی به علت نیاز به اطلاعات فراوان برای رسیدن به یک تحلیل دقیق و موشکافانه به زمان و کار بیشتری احتیاج دارد.

پاسخ ریسک

پس از شناخت و ارزیابی ریسک ها، راه ها و اقدامات موجود برای کاهش و دفع ریسک مشخص شده و در مورد آن ها بحث می شود، چراکه ممکن است هر یک از آن ها در آینده اتفاق بیفتد. در کنار بررسی عوامل جلوگیری کننده و برطرف کننده ی ریسک های مؤثر بر پروژه، موقعیت های مناسب به وجود آمده در زمان وقوع ریسک نیز بررسی می شود.

اجتناب از ریسک

اجتناب از کارهایی که باعث به وجود آمدن ریسک می شود، اجتناب از ریسک می باشد.

همیشه نمی توان از ریسک اجتناب کرد، بااین حال این ساده ترین راه برای اجتناب از ریسک است. به زبان ساده تر پاک سازی بخش هایی از پروژه که باعث به وجود آمدن ریسک های جدید شده و کل پروژه را مورد مخاطره قرار می دهد، اجتناب از ریسک است.

اجتناب از ریسک بیشتر زمانی اتفاق می افتد که سطح احتمال وقوع ریسک دقیقاً هم سطح با امکان انجام پروژه باشد.

انتقال ریسک

راه های زیادی برای انتقال ریسک از پروژه به افراد ثالث وجود دارد. بیمه، سپردن کارهای پیچیده و مخاطره انگیز به یک سازمان باتجربه، استفاده از قرارداد باقیمت مقطوع به جای استفاده از قرارداد باقیمت واحد و در نظر نگرفتن بخش هایی مرتبط به گارانتی و ضمانت.

کاهش ریسک

کاهش اثر ریسک های ” اجنتاب ناپذیر ” و ” غیرقابل انتقال ” در یک پروژه، کاهش ریسک می باشد. بازبینی پروژه، کاهش پیچیدگی های موجود درروند انجام، انجام تست های اضافی و غیره، راه هایی برای کاهش ریسک می باشد.

قبول ریسک

هر پروژه دارای یکسری ریسک در انواع مختلف است. بعضی از ریسک ها باید با رضایت افراد دخیل در پروژه متحمل شده و به عنوان یک بخش از پروژه شناخته شود. برای اطمینان در زمان وقوع ریسک، باید همه عوامل مربوط به زمان و هزینه در نظر گرفته شوند. توانایی های مدیریتی نیز باید با توجه به عواقب موجود بررسی شوند.

مشاهده و کنترل ریسک

برای اینکه عملیات شناسایی ریسک، به طور دقیق تحت نظر قرار بگیرد، ارزیابی، پاسخ، مشاهده و کنترل ریسک ضروری است. هم زمان با اطمینان یافتن از انجام اقدامات مربوط به ریسک، این اقدام (کنترل و مشاهده ریسک)، شرایطی که احتمال وقوع ریسک های جدید در طول انجام پروژه را افزایش می دهد، ملاحظه می نماید. در قرارها و دیدارهای گروهی هر یک از فهرست های تهیه شده در مراحل اولیه، با استفاده از مشاهدات انجام شده، موردمطالعه قرار می گیرند و در صورت نیاز اقدامات اصلاح کننده انجام می گیرد. این اقدام، یعنی مشاهده و کنترل ریسک در طول انجام پروژه به وقوع می پیوندد.

مدیریت ریسک سرمایه گذاری

در بازار سهام، رابطه قوی بین ریسک و بازده وجود دارد. در واقع هرچقدر که ریسک بیشتر باشد، بازده نیز افزایش خواهد یافت. اما چیزی که اهمیت دارد این است که چگونه می توان این ریسک را مدیریت کرد. در اصطلاحات مالی، مدیریت ریسک، فرآیند شناسایی و ارزیابی ریسک و سپس تدوین استراتژی هایی برای مدیریت و به حداقل رساندن آن، در حالیکه بازده را به حداکثر می رساند، می باشد. ریسک و نوسانات قیمتی همواره در بازارهای مالی وجود دارند و افرادی در این زمینه موفق هستند که بتوانند فرآیند مدیریت ریسک را به خوبی انجام دهند. در این مقاله قصد داریم که شما را با مفهوم مدیریت ریسک و استراتژی های آن آشنا کنیم.

مدیریت ریسک به چه معناست؟

سرمایه گذاری در هر بازار مالی از جمله بورس، مقداری از ریسک را می طلبد و برای اینکه یک سرمایه گذار این ریسک را بپذیرد، باید به طور مناسبی ریسک قابل جبران باشد. این غرامت به صورت موضوعی به نام حق بیمه ریسک می باشد. بنابراین ریسک برای سرمایه گذاری در بورس مهم است؛ زیرا بدون ریسک هیچگونه سودی حاصل نمی شود. سرمایه گذاران موفق از استراتژی های مدیریت ریسک بازار سهام برای به حداقل رساندن ریسک و به حداکثر رساندن سود استفاده می کنند. در بازارهای مالی از جمله بورس ایران، به طور کلی دو نوع ریسک وجود دارد:

ریسک بازار

ریسک بازار از احتمال افزایش یا کاهش قیمت ها در بازارهای مالی حاصل می شود. در واقع نوسانات قیمتی موجود در بورس و فرابورس می تواند نمونه ای از ریسک بازار باشد.

ریسک تورم

ریسک دیگر یعنی تورم، در واقع کاهش قدرت خرید ناشی از افزایش قیمت کالاها و خدمات در طول زمان است. ریسک تورم در سرمایه گذاری های طولانی مدت مورد توجه قرار می گیرد؛ چراکه در کوتاه مدت ریسک بازار از اهمیت بیشتری برخوردار است. همچنین این ریسک بازار است که می تواند تا حدی کنترل شود؛ اما ریسک تورم قابل کنترل نیست.

استراتژی های مدیریت ریسک

استراتژی های خاصی وجود دارند که می توانند برای کاهش و مدیریت ریسک در بازار سهام استفاده شوند که در ادامه به معرفی تعدادی از آن ها می پردازیم.

روند بازار را دنبال کنید

این موضوع یکی از روش های اثبات شده برای به حداقل رساندن خطرات در بازار سهام است. مسئله این است که، تشخیص روند در بازار دشوار است و روندها ممکن است خیلی سریع تغییر کنند. روند بازار ممکن است یک ماه یا یک سال و یا حتی بیشتر نیز ادامه داشته باشد. همچنین روندهای کوتاه مدت نیز در دل روندهای بلند مدت وجود دارند.

متنوع سازی پرتفوی

یکی دیگر از استراتژی های مفید مدیریت ریسک در بازار سهام، متنوع سازی ریسک خود با سرمایه گذاری در یک پرتفوی یا سبد مناسب است. در پرتفوی، سرمایه گذاری خود را به چندین شرکت، بخش و کلاس دارایی متنوع می کنید. این احتمال وجود دارد که در حالیکه ارزش یک سرمایه گذاری خاص کاهش می یابد، ممکن است ارزش سرمایه گذاری دیگر افزایش یابد. صندوق های سرمایه گذاری یک روش دیگر برای متنوع سازی تأثیرات است. بنابراین، برای مدیریت ریسک سرمایه گذاری خود می توانید از این استراتژی استفاده کنید.

حد ضرر

حد ضرر وسیله دیگری است که با رعایت آن، در صورت سقوط قیمت سهام، بیشتر ضرر نمی کنید. در این استراتژی، سرمایه گذار این گزینه را دارد که در صورت سقوط قیمت سهام به زیر یک حد معین، سهام خود را برای جلوگیری از ضرر بیشتر بفروشد.

وارن بافت در توصیه ای جالب به تمام سرمایه گذاران می گوید: "ضرر نکنید!" اما بازار سهام با ریسک ضرر آمیخته شده است ولی خوشبختانه استراتژی های کافی برای یک سرمایه گذار عاقل برای محافظت از پول خود و اطمینان از سود وجود دارد. استفاده دقیق و به موقع از این گزینه ها به شما کمک می کند تا مدیریت ریسک خوبی داشته باشید.

مدیریت ریسک در همه حوزه های مالی وجود دارد. کارگزاران سهام از ابزارهای مالی و معاملات آتی استفاده می کنند و مدیران مالی از استراتژی هایی مانند متنوع سازی سبد سهام، تخصیص دارایی و اندازه گیری موقعیت، برای کاهش یا مدیریت موثر ریسک استفاده می کنند. به هر حال روش هایی که در این قسمت گفته شد، همگی با مدیریت صحیح امکان پذیر می باشد.

عواقب عدم مدیریت ریسک

مدیریت ناکافی ریسک می تواند عواقب شدیدی را برای شرکت ها، افراد و اقتصاد به دنبال داشته باشد. به عنوان مثال، حباب مسکن در سال 2007 در ایالات متحده که به ایجاد رکودی بزرگ انجامید، ناشی از تصمیمات و مدیریت نادرست بود. در آن دوره وام دهندگانی بودند که وام های رهنی را به افرادی با اعتبار ضعیف ارائه می دادند که این موضوع باعث ریسک های جبران ناپذیری شد و در نهایت، رکود اقتصادی نتیجه این مدیریت بد شد.

نحوه مدیریت ریسک

ما تمایل داریم به "ریسک" با دید عمدتا منفی نگاه کنیم. با این حال، در دنیای سرمایه گذاری، ریسک ضروری است و از عملکرد مطلوب جدا نیست.

تعریف رایج از ریسک سرمایه گذاری، انحراف از نتیجه مورد انتظار است. ما می توانیم این انحراف را به صورت مطلق یا نسبت به چیز دیگری، مانند یک معیار بازار بیان کنیم.

اگرچه ممکن است این انحراف مثبت یا منفی باشد، اما متخصصان سرمایه گذاری معمولاً این ایده را قبول می کنند که چنین انحرافی، مقداری از نتیجه در نظر گرفته شده برای سرمایه گذاری های شما را نشان می دهد. بنابراین برای دستیابی به بازده بالاتر انتظار می رود که خطر بیشتری را بپذیریم.

همچنین یک ریسک دیگر نیز وجود دارد که باعث افزایش نوسانات می شود و متخصصان سرمایه گذاری به طور مداوم به دنبال راه هایی برای کاهش چنین بی ثباتی هستند و در مورد چگونگی انجام این کار توافق روشنی بین آن ها وجود ندارد.

نکته: اینکه یک سرمایه گذار چقدر نوسان را بپذیرد، کاملا به تحمل سرمایه گذار در برابر ریسک بستگی دارد.

در مورد یک متخصص سرمایه گذاری، باید بدانیم تحمل آن ها برای رسیدن به اهداف سرمایه گذاریشان چقدر است. یکی از معیارهای مخاطره پذیری متداول، که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرد، اندازه گیری آماری و استفاده از انحراف معیار است. شما به متوسط بازده سرمایه گذاری نگاه می کنید و سپس میانگین انحراف معیار آن را در همان بازه زمانی می یابید. این به سرمایه گذاران کمک می کند تا ریسک را به صورت عددی ارزیابی کنند. اگر آن ها معتقد باشند که از نظر مالی و عاطفی می توانند ریسک را تحمل کنند، اقدام به سرمایه گذاری می کنند.

جمع بندی

برای اینکه بهترین سرمایه گذاری را در بورس و سایر بازارهای مالی داشته باشید و به نتیجه مطلوب خود برسید، کافی است ریسک های خود را به بهترین نحو مدیریت کنید و تجربه ها نشان داده است افرادی که مدیریت ریسک را در سرمایه گذاری های خود در نظر گرفته اند، عملکرد بهتری را خلق کرده اند.

ارزیابی ریسک و تکنیک های ارزیابی ریسک

ارزیابی ریسک ، داشتن زندگی عاری از خطر آرزو و هدف همه مردم در همه اعصار بوده است زيرا میل به ایمنی و امنیت بخش تفکیک‌ناپذیری از ماهيت همه انسان‌ها هست. از طرفی ديگر بشر همواره در تلاش برای بهبود زندگی و راحتی بيشتر بوده و در اين راه سعی كرده است با ایجاد تغییر در طبیعت، متغيرهای آن را به خدمت خود درآورد كه در اين راه همراه با دستیابی به مواد، تجهیزات، دستگاه‌ها و به عبارتی ساده‌تر به خدمت گرفتن فن‌آوری نوين و غيره با خطرات بيشتر و همچنين جديدتري نيز مواجه گرديده است.

ارزیابی ریسک کیفی

ارزیابی ریسک کیفی یک روش منطقی برای تعیین اندازه کمی و کیفی خطرات و آنالیز ریسک چیست ؟ بررسی پیامدهای بالقوه ناشی از حوادث احتمالی بر روی افراد، مواد، تجهیزات و محیط است. در حقیقت از این طریق میزان کارآمدی روش‌های کنترلی موجود مشخص شده و داده‌های باارزشی برای تصمیم‌گیری در زمینه کاهش ریسک، خطرات، بهسازی سیستم‌های کنترلی و برنامه‌ریزی برای واکنش به آن‌ها فراهم می‌شود.

ارزیابی ریسک کمی

ارزیابی ریسک کمی نیازمند محاسبه دو مؤلفه ریسک یعنی شدت پیامد رخداد و احتمالِ روی دادن آن رخداد می‌باشد. برای بدست آوردن وزن احتمال یا وزن شدت پیامد سه نوع راهکار وجود دارد.

روش‌های عددی (به انگلیسی: Quantitative) که نتیجه در نهایت به یک عدد منتهی می‌شود
روش‌های کیفی (به انگلیسی: Qualitative) که نتیجه حاکی از کیفیت خاصی در زمینه ریسک خواهد بود.
روش‌های نیمه‌کمی (به انگلیسی: Semi-Quantitative) که در بیشتر این روش‌ها از ماتریس ریسک استفاده می‌شود.

ارزیابی ریسک، فرایندی است که نیازمند تجربه، تخصص و دقت بالا بوده و می‌بایست در قالب کارتیمی و با بهره‌گیری از توان مسئولین و کارشناسان انجام پذیرد. این فعالیت تیمی نیز زمانی به نتیجه دلخواه دست خواهد یافت که تیم ارزیاب، علاوه بر برخورداری از تجربه و تخصص لازم، از زبان مشترکی نیز در درک مفاهیم و روش‌های مورد استفاده برخوردار باشند.

تعیین طبیعت ریسک

ریسک‌ها را می‌توان با توجه به ماهیت وجودی خود و با توجه به ابعاد، حوزه و گستره اثرگذاری، دسته‌بندی نمود. این دسته‌بندی که به تعیین «طبیعت ریسک» موسوم است، به ارزیاب کمک می‌کند تا با توجه به حوزه‌های اثرگذاری ریسک، قادر باشد با دقت بیشتری به شناسایی اثرات و عواقب تهدید اقدام نماید. به‌طور کلی، ریسک‌ها را می‌توان به حوزه‌های زیر تقسیم نمود:

استراتژیک : ریسکهایی که تمامیت، موجودیت و بقای سازمان را با خطر مواجه می‌کنند مانند فقدان اطلاعات کلیدی و استراتژیک

مالی : اثرات و عواقب مالی به‌دنبال دارند نظیر غیرقابل استفاده شدن سخت‌افزارها و تجهیزات

عملیاتی : در انجام فعالیت‌ها و فرایندهای سازمان خلل ایجاد می‌کنند مانند قطع سرویس سرور

تکنولوژیکی : اطلاعات فنی یا سخت‌افزارهای کلیدی را مورد هجوم قرار می‌دهند

محیطی : بر نیروی انسانی یا شرایط زیست‌محیطی سازمان تأثیرگذار هستند نظیر آتش‌سوزی از آنجاییکه اغلب هر تهدید (ریسک) بیش از یک اثر به‌دنبال خواهد داشت، لذا با توجه به تنوع اثرات، ممکن است طبیعت یک ریسک در بیش از یک حوزه یا حتی تمامی حوزه‌ها قرار گیرد.

تکنیک های ارزیابی ریسک

تکنیک ارزیابی ریسک PHA

PHA روشی ساده و استنتاجی است که هدف آن شناسایی خطرات و موقعیت‌ها و رخدادهای خطرناکی است که می‌توانند به فعالیت، تسهیلات یا سیستمی معین آسیب برسانند. تکنیک ارزیابی ریسک PHP ، معمولاً در ابتدای تکوین پروژه، درزمانی مورداستفاده قرار می‌گیرد که اطلاعات کمی در مورد جزئیات طراحی یا روش‌های اجرایی بهره‌برداری موجود است و اغلب پیشرو مطالعات بیشتر یا ارائه اطلاعات برای مشخص نمودن طراحی سیستم است.

همچنین در زمان تحلیل سیستمهای موجود برای تعیین اولویت خطرات و ریسک‌ها برای تحلیل بیشتر یا درجایی که اوضاع‌ و احوال مانع استفاده از فنی گسترده‌تر می‌شوند، مفید است. تکنیک ارزیابی ریسک HAZOP فن HAZOP در ابتدا برای تحلیل سیستم‌های فرآیند شیمیاییتکوین شد، اما به انواع دیگر از سیستمها و عملیات پیچیده بسط داده‌شده است.

این موارد عبارت‌اند از سیستم‌های مکانیکی و الکترونیک، روش‌های آنالیز ریسک چیست ؟ اجرایی و سیستم‌های نرم‌افزار و حتی تغییرات سازمانی و طراحی و بازنگری قرارداد قانونی . فرآیند HAZOP می‌تواند به تمام اشکال انحراف از مقصود طراحی بنا به نقص‌های طراحی، جزء /اجزاء، روش‌های اجرایی طراحی‌شده و اقدامات انسانی، بپردازد. در حال حاضر این تکنیک ارزیابی ریسک بیشتر در فرآیندهای عملیاتی پالایشگاه و پتروشیمی‌ها استفاده می‌شود.

تکنیک ارزیابی آنالیز ریسک چیست ؟ آنالیز ریسک چیست ؟ ریسک BIA

تکنیک BIA، تحلیل پیامد بر کسب‌وکار که ارزیابی پیامد بر کسب‌وکار نیز نامیده می‌شود، تحلیل می‌کند که چگونه ریسک‌های مخل و مخرب کلیدی می‌توانند بر بهره‌برداری‌های سازمان اثر بگذارند و توانمندی‌هایی را شناسایی و کمی سازی می‌کند که برای مدیریت ریسک موردنیاز هستند. تکنیک ارزیابی ریسک تحلیل علت ریشه‌ای (RCA) Root cause analysis تحلیل ضرر و زیانی بزرگ برای ممانعت از وقوع مجدد آن معمولاً تحلیل علت ریشه‌ای (RCA)، تحلیل وقوع یا تحلیل زیان نام می‌گیرد. RCA روی از دست دادن دارایی‌ها به علت انواع 2 خرابی علت ریشه‌ای (RCFA) مختلف وقوع خرابی متمرکز است، درحالی‌که تحلیل زیان بیشتر مربوط به زیان‌های مالی یا اقتصادی به علت عوامل خارجی یا فجایع است. این تحلیل تلاش می‌کند، به‌جای این‌که تنها به نشانه‌های واضح فوری بپردازد، علل ریشه‌ای یا اصلی را شناسایی کند.

تکنیک ارزیابی ریسک ، حالات خرابی فرآیند FMEA

تحلیل حالت‌های وقوع خرابی و تأثیرات (FMEA)، تکنیکی است برای شناسایی نحوه عدم موفقیت اجزاء، سیستمها یا فرآیندها در انجام مقصود موردنظر است. این تکنیک باِ صورت کمی با بررسی وقوع ، شدت و کنترل موضوعات را بررسی می نماید. تکنیک ارزیابی ریسک تحلیل درخت خرابی FTA A فنی است برای شناسایی و تحلیل عواملی که می‌توانند به رخداد نامطلوب مشخصی (به نام رخداد بالا) کمک کنند. عوامل علی به‌صورت استقرایی شناسایی می‌شوند، به صورتی منطقی سازمان‌دهی می‌شوند و به‌طور تصویری در نموداری درختی نمایش داده می‌شوند که عوامل علمی و رابطه منطقی آن‌ها را با رخداد بالا ترسیم می‌کند تکنیک ارزیابی ریسک ، تحلیل علت و معلولی تحلیل علت و معلولی روشی ساختاریافته برای شناسایی علل احتمالی رخدادی نامطلوب یا یک مشکل است. این تحلیل عوامل کمک‌کننده احتمالی را در دسته‌های گسترده سازمان‌دهی می‌کند تا تمام فرض‌های ممکن بتوانند بررسی شوند. بااین‌حال به‌خودی‌خود علل حقیقی را نشان نمی‌دهد، چراکه این علل را تنها می‌توان با شواهد حقیقی و آزمون تجربی فرض‌ها تعیین نمود.

تکنیک ارزیابی ریسک تحلیل لایه‌های حفاظت (LOPA )

Layers of protection analysis LOPA روشی نیمه کمی برای برآورد ریسک‌های مربوط به رخداد یا سناریویی نامطلوب است. این روش تحلیل می‌کند که آیا اقدامات کافی برای کنترل یا تخفیف ریسک موجود هستند.

تکنیک ارزیابی ریسک ،ارزیابی قابلیت اطمینان انسانی (HRA)

Human reliability assessment ارزیابی قابلیت اطمینان انسانی (HRA) به پیامد انسان‌ها بر عملکرد سیستم می‌پردازد و می‌توان آن را برای سنجش تأثیرات خطای انسانی بر سیستم به کاربرد. بسیاری از فرآیندها دارای قابلیت خطای انسانی هستند، به‌ویژه هنگامی‌که زمان موجود برای تصمیم‌گیری اپراتور، کوتاه است. احتمال این‌که مشکلات به‌قدر کافی گسترش‌یافته و جدی شوند، می‌تواند پایین باشد. بااین‌حال گاهی اقدام انسانی تنها دفاع برای ممانعت از پیشروی وقوع خرابی اولیه در جهت سانحه است.

تکنیک ارزیابی ریسک ، نگهداری مبتنی بر قابلیت اطمینان RCM

Reliability centered maintenance روشی است برای شناسایی خط‌مشی‌هایی که بایستی برای نگهداری مبتنی بر قابلیت اطمینان (RCM) مدیریت وقوع خرابی‌ها پیاده‌سازی شوند تا به‌طور کارآمد و اثربخش به ایمنی، آمادگی و اقتصاد موردنیاز بهره‌برداری برای تمام انواع تجهیزات دست یابند. RCM در حال حاضر یک متدولوژی به اثبات رسیده و پذیرفته‌شده است که در گستره وسیعی از صنایع به کار می‌رود.